बादशहाचा पोपट

एकदा बादशहाने हौशीने
पाळला एक पोपट सुन्दर
दिमतीला त्याच्या त्याने
ठेवले भरपूर नोकर चाकर १

बादशहा मग सान्गे त्यांना
खबरदार अन याद राखा
सुळी देईन एकेकाला
हलगर्जीने जर पोपट मरता २

खूप बडदास्त ठेवूनही
कधी पोपटाने प्राण सोडले
लक्षात येता, नोकरांच्या
तोंडचे तर पाणीच पळाले ३

काय करावे, कसे करावे
काहीच कुणा सुचेना
बादशहाला सांगण्याचे
धाडस कुणा होईना ४

विचारात मग नोकर सारे
प्रसंग होता मोठा बाका
वाटले सर्वांना मग आता
बिरबलच करू शकेल सुटका ५



राजाला मग बिरबल सांगे
राघू आपला फकीर बनला
डोळे मिटून जप करीत
पिंजर्‍यात तो आहे बसला ६

क्रोधीत राजा म्हणे मग
पाहून पिंजर्‍यात पोपटाला
मेला आहे तो पोपट
कसे कळेना तुम्हाला ! ७

साधी गोष्ट नाही कळली
बिरबल म्हणे बरंच झालं
प्राणावरचं संकट जणू
दैवानेच दूर सारलं ८

सारा प्रकार ध्यानात येता
बादशहाचा राग शांत झाला
शिक्षा न करता कुणाही
बिरबलाला बक्षिसी देता झाला ९

संकट टळता जीवावरचे
नोकरांच्या डोळ्यात पाणी आले
कॄतज्ञतेने सर्वांनी मग
बिरबलाचे पाय धरले १०