7/30/2008

ऊब

एकदा अकबराने पैज लावली
पडली होती खूप थंडी
रात्रभर पाण्यात राहून
जिंका म्हणाला नाणी बंदी !

अनोखी पैज जिंकण्यासाठी
दुरुन लोक आले, मात्र
कुणालाही जमले नाही
पाण्यामधे काढणे रात्र

तरुणाने एका पैज मारली
होती जरी खूप थंडी
द्वेषाने मात्र लोकांनी काही
पिकवली वेगळीच कंडी

पाण्याच्या हौदापाशी होते
रात्रभर दिवे जळत
दिव्यांपासून त्या म्हणे
तरूणाला होती ऊब मिळत !

दुष्ट त्या लोकांचा पटला
बादशहाला बहाणा
रित्या हाती पाठवले त्याने
बहाद्दर त्या तरूणा

बिरबलाला बोलावण्या मग
राजाने दिले लोक पाठवून
उलटा निरोप देई तो, सांगा
येतो मी खिचडी शिजवून

बराच वेळ होवूनही
बिरबल नाही आला
पुन्हा लोक पाठविता
तसाच त्याचा निरोप आला

वाट त्याची पहाता पहाता
दुपारही गेली उलटून
काही केल्या होईना परंतु
बिरबलाची खिचडी शिजवून

अजून कशी होत नाही
खिचडी याची शिजवून बरे
स्वतः अकबर निघे म्हणत
जाऊन घरी पाहूया खरे !

पाहून दृष्य बिरबला घरी
बादशहाने तर ताणली भुवई
ऊंच तिवईला बांधूनभांडे
खालून बिरबल आंच देई


बादशहा म्हणे अरे वेड्या
उगाच का करुन घेशी जाच !
बांधून इतकी उंच तिवई
खिचडीला कशी मिळावी आंच ?

हौदापासच्या दिव्यांनी मिळाली
तरूणाला त्या ऊब जशी
कधीतरी शिजेल बरं
खिचडीही माझी तशी

बिरबलाचे ऐकुन बोल
बादशहाला चूक आली ध्यानी
बोलावून त्या तरूणा त्याने
दिली बक्षिसी अन् बंदी नाणी !



















7/27/2008

बूँदसे गई

सभा समारंभाचा होता
बाद्शहाला खूप षौक
वाढदिवसाला आपल्या त्याने
बोलावले खूप लोक १

हार तुर्‍यांनी होती सजली
एकूण एक दालने
नाण्यांच्या मैफिली रंगती
अन पक्वांनांची जेवणे ! २

निमंत्रित लोक करीती
सत्कार बादशहाचा आदराने
राजाही भेटीदाखल देई
त्यांना मौलीक नजराणे ३

समारंभाच्या गडबडीत
प्रसंग गमतीचा घडला
राजाच्या हातून किमती
अत्तराचा थेंब सांडला ४

थेंब तो टिपण्यासाठी
बादशहाने केली शर्थ
जाई जिरुन बिछायतीत तो
प्रयत्न त्याचे गेले व्यर्थ ! ५

आटापिटा टिपण्याचा थेंब
बिरबलाने होता पाहिला
येता ध्यानात बादशहाच्या
मनोमनी तो ओशाळला ६

एवढा मोठा सम्राट तो !
कशाचीही ददात नाही
नाही, अत्तर थेंबाच्या
मोहातून सुटला काही ! ७

लाज आपली पांघरण्या
राजा घेई लोक बोलवून
लुटे किमती अत्तर तो
मोठ-मोठ्या हौदांतून ! ८

अत्तराची उधळण पाहता
बिरबल म्हणे राजाला
बात एक कहूँ जो खाविंद
माफ करना गलतीं
बूँदसे गई, सो हौदसे नही आती ! ९

२८.९.९४

पाठीराखा


अकबराच्या राजधानीत
रहात होता एक गरीब
कामधंदा करुन तो
आपले पोट असे भरीत १

त्याच शहरात होते रहात
लोक काही मवाली
एकदा त्यांनी ठरवले
करुया त्याची टवाळी २

मवाल्यांनी त्या मग
शहरभर उठविली अफवा
तोंड त्याचे पहाटे पहाता
दिवस वाईट जातो आपला ३

बघता बघता बातमी ही
पोहोचली दरबारात !
करुया याची शहानिशा
बादशहा ठरवी मनात ४

दुसर्‍या दिवशी सकाळीच
निघे बादशहा वेष बदलून
थोड्याच वेळात परते तो
गॄहस्थाला त्या भेटून ५

योगायोग अगदी विचित्र
असा काही मग घडला
दिवस तो बादशहाला
खूपच अगदी वाईट गेला ६

बादशहा त्यावर मग
गृहस्थावर त्या संतापला
हरामखोराला द्या सुळी
रागाने तो कडाडला ! ७

गृहस्थाची तर त्या
पाचावरती बसली धारण
मुकेल का तो जीवाला
नसतांना काहीच कारण ? ८

कळता हे बिरबलाला
त्याने गृहस्थाची घेतली गाठ
योजना आपली समजावून
सांगितली त्याच्या कानात ९

शिपायांनी गृहस्थाला
आणले शोधून दुपारी
सुळी देण्याची अन्
करु लागले तयारी १०

सरदार शिपायांचा मग
करे गृहस्थाची पृच्छा
मरणाआधी तुझी बरे
पुरी करावी कोणती इच्छा ? ११

गृहस्थ म्हणे मग, माझी
इच्छा आहे खूपच साधी
दवंडी पिटवून घाला, परंतु
सर्वांच्या कानावर आधी ! १२

पाहून माझे तोंड पहाटे
बादशहाला गेला दिवस वाईट
पहाता पहाटे तोंड त्याचे
मी तर गेलो मरणाच्या खाईत ! १३

माझ्यावरुन लोकहो
धडा घ्यावा हा बरा,
पहाटे पहाटे बादशहाचे
तोंड पाहू नका जरा ! १४

बादशहा करी सुटका त्याची
येता चूक आपली ध्यानी
पाठीराखा बिरबलच याचा,
ओळखे तो मनोमनी ! १५


२५.९.९४



























7/26/2008

प्राणाहुनी प्रिय

एकदा बादशहा अन बिरबल
मारीत होते गपा
राजा म्हणे बिरबलाला
प्रश्न विचारु का एक सोपा?

पृथ्वीतलावरती या
आहे तरी काय असे
सर्व प्राणीजनांना
सर्वांहुनी प्रिय असे

सांगे बिरबल विचाराने
काही जरी कुणा प्रिय असे
स्व-प्राणाहुनी हवेहवेसे
पृथ्वीतलावर काही नसे !

म्हणे बिरबल राजाला
असेल जर आपली संमती
माझ्या म्हणण्याची मग मी
दाखवून देईन प्रचीती

बिरबलाने मग आणली
वानरी एक पकडवून
तिला तिच्या पिलासकट
दिले एका हौदात सोडून

रिकाम्या त्या हौदात मग
पाणी खूप सोडण्यात आले
जीव वाचवण्यां पिलाचा
वानरीने त्याला उचलून घेतले

खांद्यापर्यंत चढता पाणी
वानरीला वाटली धास्ती
लाडक्या पिलाला तिने
ठेवले आपल्या डोईवरती

नाकातोंडात शिरता पाणी
वानरीचा जीव गुदमरला
चढून अंगावर पिलाच्या
जीव तिने वाचवला !

अकबर म्हणे बिरबलाला
म्हणणे तुझेच आहे खरे
सर्वांहूनही आपलाच
जीव हा प्रिय असे !

24.9.94

विद्वानांची परीक्षा

विद्वान अन पंडितांची
बादशहा नेहमी करी कदर
यथोचित सन्मानाने
व्यक्त करीतसे आदर

एके दिनी बादशहाने
भरल्या गच्च दरबारी
घेण्या परीक्षा विद्वानांची
प्रश्नांच्या झाडल्या फैरी

दात कुणाचा मोठा,
अन मोठे कशाचे फूल?
कोण राजा मोठा, अन्
मोठे कुणाचे मूल?

एकेका विद्वानाने मग
दिली उत्तरे अशी तशी
पटेना राजाला ती अन्
खट्टू होई तो मनाशी

एवढा मोठ सम्राट मी
पण का नसे इथे कुणी ?
देई उत्तरे जो शंकांची
असा खरा माणूस गुणी !

तेव्हढयात मग बिरबल
झटकन पुढे झाला
विचारलेल्या प्रश्नांची
उत्तरे देता झाला

फूल कापसाचे मोठे
देई सर्वांना ते वस्त्र !
शेतीसाठी मदत करी जो
गाईचा तो मोठा पुत्र !

नांगरणार्या नांगराचा
दात हा नसे लहान,
मेघराजा तो मोठा
सृष्टीला जो देई जीवन !

२८..९४

7/25/2008

बादशहाचा पोपट

एकदा बादशहाने हौशीने
पाळला एक पोपट सुन्दर
दिमतीला त्याच्या त्याने
ठेवले भरपूर नोकर चाकर

बादशहा मग सान्गे त्यांना
खबरदार अन याद राखा
सुळी देईन एकेकाला
हलगर्जीने जर पोपट मरता

खूप बडदास्त ठेवूनही
कधी पोपटाने प्राण सोडले
लक्षात येता, नोकरांच्या
तोंडचे तर पाणीच पळाले

काय करावे, कसे करावे
काहीच कुणा सुचेना
बादशहाला सांगण्याचे
धाडस कुणा होईना

विचारात मग नोकर सारे
प्रसंग होता मोठा बाका
वाटले सर्वांना मग आता
बिरबलच करू शकेल सुटका



राजाला मग बिरबल सांगे
राघू आपला फकीर बनला
डोळे मिटून जप करीत
पिंजर्यात तो आहे बसला

क्रोधीत राजा म्हणे मग
पाहून पिंजर्यात पोपटाला
मेला आहे तो पोपट
कसे कळेना तुम्हाला !

साधी गोष्ट नाही कळली
बिरबल म्हणे बरंच झालं
प्राणावरचं संकट जणू
दैवानेच दूर सारलं

सारा प्रकार ध्यानात येता
बादशहाचा राग शांत झाला
शिक्षा करता कुणाही
बिरबलाला बक्षिसी देता झाला

संकट टळता जीवावरचे
नोकरांच्या डोळ्यात पाणी आले
कॄतज्ञतेने सर्वांनी मग
बिरबलाचे पाय धरले १०

मस्करी

अकबर आणि बिरबल

एके दिनी बादशहाला
वाटले खावे खूप आंबे
महालात मग खाई तो
चवीने ते राणी संगे १

मस्करीची मग बादशहाला
येई जराशी लहर
टाकी मग सालपटे तो
राणीच्या पायाजवळ २

तेथे मग येता बिरबल
राजा बोले थट्टेने
माणसे किती हावरी, बघ
आंबे खाती पट्टीने ३

राणी किती खादाड म्हणून
काय तुला सांगु
सालपटांचाच ढीग बघ
लागलाय किती जमू ! ४

बिरबलही मग राजाची
गंमत करी जराशी
म्हणे, राणीपेक्षा आपणच
आहात खूप आधाशी ५


राणीने तरी रस चाखून
साली, कोयी दिल्या फेकून
आपण तर त्यासकट
सर्व आम्बे गेला खाऊन ६

बिरबलाच्या उत्तराने
हास्याची मग खसखस पिकली
म्हणती राजाराणी मग
आमचा बिरबल आहे अकली ७

(27.08.94)

7/23/2008

Fundas Revisited

Fundas Revisited

I couldn't resist myself to pick this book from my colleague's desk. As I would do with any such pick I quickly glanced through it and almost grabbed it for reading it further. It appealed me a lot probably my fundas were quite aligned to the topic, may be.
Here is what I think:

Life is simple

I believed that life is simple and 'we' make it complex (if it is so). I quite often feel how true this is when I observe my daughter, 4 , deal with life. As we grow older our focus, ambition, competition, challenges and last but not the least desire to succeed start contributing to our life. They don't come alone. They make things/life more complicated. So who's to blame if life is complex?

Technology exists solely to make life simpler.

So obvious, isn't it? Technology to me could mean anything, not just computers or cell phones. When human discovered how to light fire or how to cut using sharp edged stones, wasn't it the technology then? So such technology should be leveraged to make life simpler, especially when it starts getting come complex!

Do visit of Laws of Simplicity for more interesting discussion by John Maeda.

श्री गणेशाय नमः

In God I Trust
श्री गणेशाय नमः

To blog or Not to blog dilemma troubled me for quite a few months.
I always wanted to write 'something' but it hardly progressed ever!
Now, I guess, I’ve determined to write in the form of blog.
So I begin remembering Ganesha. I believe lord.
His blessings will help me keep of writing.